Cele archiwalne w interesie publicznym w rozporządzeniu ogólnym o ochronie danych

Prawo do sprostowania danych osobowych zostało sprecyzowane w ten sposób, że „przetwarzający przyjmują od osoby, której dane dotyczą, pisemne sprostowanie lub uzupełnienie dotyczące jej danych osobowych, nie dokonując ingerencji w materiały archiwalne”[1]. Przedłożone sprostowanie lub uzupełnienie danych podlegałoby przechowywaniu odrębnie od dotychczas zgromadzonych danych, z tym, że informacja o nich byłaby obligatoryjnie uwidoczniona w odpowiednich środkach ewidencji zasobu archiwalnego[2].

Językowa wykładnia pojęcia sprostowania mogłaby prowokować spory, oparte na jego rozumieniu jako całkowitego zatarcia informacji kwestionowanych, na rzecz zastąpienia ich innymi, uważanymi za poprawne. Odpowiednio, uzupełnienie może być pojmowane jako zastąpienie pierwotnego zestawu danych przez zestaw poszerzony, bez wyróżniania (zaznaczania) dodanych składników. Negację takich działań osoby zainteresowane gotowe byłyby uważać za pogwałcenie ich praw. Niezbędne było wobec tego wyraźne wykluczenie, by zakwestionowane treści miały być usuwane – czego niektórzy zainteresowani prawdopodobnie by oczekiwali.

Wymogi integralności i autentyczności materiałów archiwalnych jako świadectw historii przemawiają przeciw ingerowaniu w nie poprzez modyfikację danych osobowych. Znamienne, że zasada ich nienaruszalności nie jest wyraźnie chroniona w prawie krajowym, lecz nie podlega jednak podważaniu; cieszy się zwyczajowym uznaniem. Przeciwne jej działanie ustawodawca uznał – nie bez wpływu ze strony archiwistów – za kolidujące z celami działalności archiwalnej w rozumieniu ustawy. Dbałości o oryginalny przekaz nie sprzeciwiałoby się natomiast dołączanie przez osoby zainteresowane dodatkowych informacji, oznaczonych jako wtórne.

---

[1] Art. 16 R.2016/679; art. 12 pkt 4 ustawy sektorowej dodający w unza art. 22b ust. 1 pkt 1 i ust. 2.
[2] Charakterystyka zmian w unza może wykazywać zbieżności z odpowiednimi fragmentami uzasadnienia ustawy sektorowej. Podobieństwa te nie naruszają praw własności intelektualnej ani innych praw.